karate.gr: 09 - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΤΕ: Οι Ρίζες του στο Βάθος του Χρόνου!

Αργά ένα βράδυ, ο Φουτζιβάρα Γιοχίτσι διασκέδαζε ένα φιλοξενούμενο στο ντότζο του Kenzutsu (της τέχνης του σπαθιού),

Ο δεκαοκτάχρονος γιος του Γιοχίτσι, ο Σέικι, πρόσφερε τσάι στον επισκέπτη, έναν "ρονίν" (ελεύθερο σαμουράι) με κοφτερά μάτια και αδρά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, τα ρούχα του ήταν πολύ άπλά, αλλά τα δυο σπαθιά του ήταν υπέροχα και ακριβά όπλα,

Ο χαμηλός θόρυβος της συνομιλίας τους κόπηκε ξαφνικά, όταν μια πέτρα ήρθε πετώντας μέσα απο το παράθυρο και έπεσε στην ψάθα με ένα υπόκωφο θόρυβο. Ένα κομμάτι χαρτί ήταν δεμένο γύρω απο την πέτρα και ο Σέικι πήδηξε πάνω και το έδωσε στον πατέρα του,

Ο Γιοχίτσι έστρωσε το χαρτί και διάβασε δυνατά:

" Στον Φουτζιβάρα Γιοχίτσι: Θα είμαι έξω απο τον βωμό του Fudo αύριο το μεσημέρι για να τακτοποιήσουμε τις διαφορές μας μια για πάντα. Έλα αν τολμάς,

Μοτσιζούκι Τακάσι.”

Αφήνοντας κάτω το σημείωμα ο Γιοχίτσι εξήγησε το νόημα του στον περίεργο επισκέπτη.

"Μερικά χρόνια πριν", είπε στον ρονίν, "ο Τακάσι ήταν πολύ δυνατός στο χωριό. Έλεγχε τα δικαιώματα του νερού και όλοι οι αγρότες έπρεπε να τον πληρώνουν για να ποτίσουν τα χωράφια τους με το ρύζι. Οι αγρότες απευθύνθηκαν σε μένα για βοήθεια, αλλά ό Τακάσι αρνήθηκε να μ' ακούσει. Παλέψαμε και τον νίκησα εύκολα. Ο Τακάσι εγκατέλειψε αμέσως το χωριό και δεν ακούστηκε τίποτα γι’ αυτόν μέχρι τώρα. Πιθανότατα βελτίωσε τις ικανότητές του στο kenzutsu και αισθάνεται αρκετά σίγουρος για να με προκαλέσει πάλι" συμπέρανε ο Γιοχίτσι.”

Ο ρονίν ήθελε να δει τη μονομαχία και o Γιοχίτσι τον κάλεσε να περάσει τη νύxτα μαζί τους,

Λίγο πριν το μεσημέρι, ο Γιοχίτσι, ο γιος του Σέικι και ο ρονίν έφτασαν στον βωμό του Fudo. Ο Μοτσιζούκι Τακάσι, ένας σωματώδη ς άντρας με χάντρινα μάτια, βαλμένα σε ένα βλογιοκομμένο πρόσωπο, περίμενε κάτω απο ένα δέντρο. Tα μαλλιά του και τα γένια του ήταν μπλεγμένα και είχαν να καθαριστούν πολύ καιρό, φορούσε ένα χοντρό δερμάτινο γιλέκο που φαινόταν αταίριαστο με τον ζεστό καιρό, κρεμασμένο διαγώνια στην πλάτη του, ήταν ένα ασυνήθιστα μακρύ σπαθί,

Ο Σέικι και ο ρονίν παραμέρισαν καθώς ο Τακάσι και ο Γιοχίτσι ετοιμάστηκαν για τη μονομαχία και απομακρύνθηκαν.

"Xί,χί,χί,χί" γέλασε ο Τακάσι. Τράβηξε αργά το μακρύ του σπαθί ανοίγοντας και λυγίζoντας τα ποδιά του μέχρι που το σώμα του ήταν μόλις λίγο πάνω από το χώμα, δίνοντας ένα πολύ χαμηλό στόχο στον αντίπαλό του. Ο Τακάσι εξακολουθούσε να γελάει καθώς προχωρούσε μπροστά σ' αυτή την κολλημένη στο έδαφος στάση, με το σπαθί τεντωμένο μπροστά του. Με το ογκώδες σώμα του, την παράξενη στάση και τις βαριές κινήσεις του, έμοιαζε με μια γιγάντια χελώνα.

Ο Γιοχίτσι τον κοίταξε με απορία, δεν είχε δει ποτέ κανένα να παίρνει τέτοια στάση στο kenzutsu. Χαμήλωσε το σπαθί του, που ήταν πολύ κοντύτερο από του Τακάσι και πήρε την gedαn-nokαmαe (στάση χαμηλής φύλαξης). Μη θέλοντας να ταπεινωθεί μπροστά στον γιο του και τον ρονίν o Γιοχίτσι αποφάσισε να χτυπήσει πρώτος, αν και δεν ήταν σίγουρος για τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε αυτόν τον περίεργο αντίπαλο.

Επιτέθηκε και έδωσε ένα χτύπημα προς τα κάτω στον Τακάσι, που εκείνος το απέκρουσε τινάζοντας το σπαθί του προς το πλάι, Πριν ο Γιοχίτσι μπορέσει να ελέγξει την ορμή του χτυπήματος του, ο Τακάσι γύρισε το σπαθί του σε ένα οριζόντιο τόξο,

"Αχχχχ" φώναξε ο Γιοχίτσι καθώς το σπαθί του Τακάσι του έκοψε το μπροστινό πόδι. Χωρίς να αλλάξει στάση ο Τακάσι κούνησε απότoμα τον καρπό του και η μακρυά λεπίδα ξέσκισε την κοιλιά του Γιοχίτσι.

"Πατέρα!" Ο Σέικι όρμησε μπροστά και έπιασε το σώμα που έπεφτε. Ήταν πολύ αργά, Ο Φουτζιβάρα Γιοχίτσι πέθανε πριν να μπορέσει ο γιος του να τον φτάσει,

"Χί,χί,χί,χί. Πήγαινε και θάψε το γέρο σου. Σε 3 μέρες θα είμαι πίσω για νά περιποιηθώ και σένα,” είπε ο Τακάσι και έβαλε το μακρύ σπαθί του στην θήκη στην πλάτη του, σηκώθηκε πάνω και άρχισε να απομακρύνεται.

Κρατώντας τα δάκρυα του, ο Σέικι έψαξε για το σπαθί του. Ο ρονίν έβαλε το χέρι του στον ώμο του Σέικι για να τον σταματήσει.

"Περίμενε νεαρέ. Είσαι πολύ αναστατωμένος για νά πολεμήσεις τώρα. Το σπαθί του Τακάσι είναι μακρύτερο απο το δικό σου και έχει αναπτύξει μια μέθοδο μάχης σε ένα πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν μπορείς νά τον νικήσεις με τις τεχνικές του kenzutsu που ξέρεις, επειδή είναι φτιαγμένες εναντίον ενός όρθιου αντιπάλου. Ο πατέρας σου το ήξερε αυτό, και προσπάθησε να επιτεθεί απο μια στάση χαμηλής φύλαξης, δεν ωφέλησε γιατί ήταν σχεδιασμένη για επίθεση εναντίον ενός ήδη πεσμένου αντιπάλου και έτσι δεν είχε αρκετή δύναμη για να υπερισχύσει του Τακάσι. Αν δεν σκεφθείς μια νέα τεχνική, σίγουρα θα χάσεις."

Αφού έθαψε τον πατέρα του, ο Σέικι ξαναγύρισε στο ντότζο, εξασκούμενος με μανία για να βρει ένα τρόπο να πολεμήσει τον Τακάσι. Εξασκήθηκε όλο το απόγευμα αλλά δεν μπόρεσε να βρει μια κατάλληλη τεχνική. Τελικά αποφάσισε νά σταματήσει για λίγο και να κάνει μια βόλτα. Πήγε στο δάσος και καθώς περνούσε δίπλα απο ένα δέντρο άκουσε την κραυγή ενός κόρακα. "Καταραμένε" φώναξε ο Σέικι πιάνοντας μια πέτρα και πετώντας την στο μαύρο πουλί του κακού οιωνού. Απείραχτο το κοράκι πέταξε πάνω απο το κεφάλι του Σέικι και άφησε να πέσουν μερικές σταγόνες, Αυτό παραήταν για τον Σέικι. Βλαστημώντας δυνατά, τράβηξε το σπαθί του το κούνησε προς το ανόητο πουλί. Ξαφνικά σταμάτησε έβαλε το σπαθί του στη θήκη και γύρισε βιαστικά στο ντότζο, το πουλί του είχε δώσει μία ιδέα για το πώς να αντιμετωπίσει τον Τακάσι.

 Την τρίτη μέρα ο Μοτσιζούκι Τακάσι περίμενε κάτω απο το ίδιο δέντρο όταν ο Σέικι και ο ρονίν ήρθαν στον βωμό. Ο Σέικι τράβηξε το σπαθί τoυ και πήρε μία στάση χαμηλής φύλαξης. Ο Τακάσι γέλασε και πήρε την περίεργη χαμηλή του στάση. Οι δύο άντρες πλησίασαν αργά ο ένας τον άλλο,

"Ηλίθιo παιδί" μουρμούρισε ο Τακάσι καθώς ο Σέικι κραύγασε και επιτέθηκε. Χρησιμοποιώντας την ίδια προηγούμενη τεχνική, ο Τακάσι κίνησε το σπαθί του για να κόψει το πόδι του παιδιού. Αντίθετα με τον πατέρα του ο Σέικι ήταν έτοιμος. Ξαφνικά πήδηξε πάνω στον αέρα και κατέβασε το σπαθί του πάνω στην πλάτη του Τακάσι, Το σπαθί φάνηκε να πετυχαίνει τον στόχο του καθώς έσκισε το δερμάτινο γιλέκο του Τακάσι. Μην αφήνοντας πιθανότητες στον αντίπαλό του, ο Σέικι τράβηξε το κοντό σπαθί και το πέταξε στην ακάλυπτη πλάτη του Τακάσι. Προς έκπληξη του Σέικι ο Τακάσι έμεινε απείραχτος. Στριφογύρισε απομακρύνοντας το κοντό σπαθί του Σέικι και αμέσως πέταξε το σπαθί του τρυπώντας την καρδιά του Σέικι.

"Ορρρ" ανάπνευσε βαθιά με έκπληξη ο Σέικι πριν χτυπήσει στο έδαφος νεκρός,

Ο Τακάσι γύρισε στον ρονίν.

"Χί,χί,χί,χί, " γέλασε.  “Το παιδί είχε μια καλή ιδέα, αλλά έχω ατσάλινες πλάκες δεμένες στην πλάτη μου κάτω απο το γιλέκο" είπε ο Τακάσι με μια απαίσια γκριμάτσα στο πρόσωπο του.

Ο ρονίν σήκωσε το νεκρό σώμα του Σέικι και είπε αργά:

" Μοτσιζούκι Τακάσι, έλα στο ντοζο του Φουτζιβάρα σε τρεις μέρες από τώρα και θα εκδικηθώ τον θάνατο των φίλων μου".

"Εσύ; χί ,χί ,χί ,χί! Ποιός είσαι εσύ;" ρώτησε ο Τακάσι καθώς γύρισε το σπαθί στη θήκη. Ο ρονίν γύρισε και απομακρύνθηκε χωρίς να πει άλλη λέξη.

Τρεις μέρες αργότερα, ο Τακάσι στεκόταν έξω απο το ντότζο,

"E, σαμουράϊ, πού είσαι; χί,χί,χί," είπε ο Τακάσι καγχάζοντας με σιγουριά.

Ο ρονίν άνοιξε ελαφρά την πόρτα του ντότζο και απάντησε ήρεμα.

"Εδώ είμαι, Έλα κοντά μου."

Με μια μεγάλη γκριμάτσα στο άσχημο πρόσωπο του ο Τακάσι τράβηξε το σπαθί του και πλησίασε την πόρτα του ντότζο στην χαμηλή του, σαν χελώνα στάση, Όταν ήταν περίπου τρία μέτρα μακριά, ο ρονίν άνοιξε διάπλατα την πόρτα και βγήκε έξω, Στο χέρι του κρατούσε ένα "γιάρι" (ακόντιο) δύο μέτρων,

"Mάαααα!" στρίγγλισε ο Τακάσι καθώς το ακόντιο του τρυπούσε το πίσω μέρος του λαιμού του, όπου δεν υπήρχε πανοπλία καρφώνοντάς τον στο έδαφος σαν έντομο. Το μακρύ σπαθί του και το θωρακισμένο του γιλέκο δεν τον βοήθησαν αύτη τη φορά.

"Πώς.. , πώς το έκανες αυτό;" τραύλισε απο πόνο ο Τακάσι,

Ο ρονίν πήγε πίσω στο ντότζο και γύρισε με άλλο ένα ακόντιο στο δεξί του χέρι και ένα νόμισμα στο αριστερό. Πέταξε το νόμισμα στον αέρα. Τη στιγμή που το νόμισμα χτυπούσε στο έδαφος μπροστά απο τον Τακάσι, το ακόντιο του ρονίν το τρύπησε καρφώνοντάς το στη γη,

Τα μάτια του Τακάσι γέμισαν φόβο καθώς κοίταξε πάνω προς τον ρονίν.

"Ποιός είσαι...;"

"Είμαι ο Μιγιαμότο Μουσάσι, ρονίν του κόσμου" απάντησε επίσημα ο σαμουράϊ. Ο Τακάσι προσπάθησε να μιλήσει, Κατάφερε να σηκώσει το χέρι του προς τη φιγούρα που στεκόταν μπροστά του. "Εσύ, ... εσύ,.."  Ο θάνατος τον πρόλαβε πριν να τελειώσει την πρόταση,

Ο Μιγιαμοτο Μουσάσι (1584-1645) ήταν ένας απο τους πιο φημισμένους ξιφομάχους σαμουράϊ στην ιστορία της Ιαπωνίας. Τα φανταστικά του ανδραγαθήματα τόλμης και επιδεξιότητας κατά την διάρκεια της ταραχώδους περιόδου της Γιαπωνέζικης ιστορίας, όταν οι φεουδάρχες και οι οπλισμένοι στρατοί τους από σαμουράϊ γέμιζαν πτώματα τα πεδία των μαχών, έκαναν τον Μιγιαμότο Μουσάσι ένα φημισμένο λαϊκό ήρωα. Μαθητής του βουδισμού Ζεν καθώς και της τέχνης του σπαθιού, ο Μουσάσι αφιέρωσε τη ζωή του και το ξίφος του στον πόλεμο εναντίον της αδικίας και της απανθρωπιάς.

karate.gr - για όσους ξέρουν να διαβάζουν!

  Αρχική      Επικαιρότητα      ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΤΕ .