karate.gr: 09 - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΤΕ: Οι Ρίζες του στο Βάθος του Χρόνου!

Πρώτη δημοσίευση  5/11/2004. Τελευταία ενημέρωση 17/1/2010

  Αρχική      Επικαιρότητα      ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΤΕ .

Καταχωρήσεις στο karate.gr Διοργανώσεις Στηρίξτε το karate.gr με 20 €/έτος!

 

 

Η σκηνή έμοιαζε να είναι βγαλμένη από Αρχαίο Παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς το σκοτάδι έπεφτε πάνω στο Κυότο, οι σαμουράι των οικογενειών Γιαμάνα και Χοσοκάβα αγριοκοιτάζονταν πάνω από τις κορυφές των οδοφραγμάτων που είχαν στήσει Οι χώροι ανάμεσα στα αντίπαλα οδοφράγματα ήσαν κατάσπαρτοι από πτώματα. Τεράστια σπίτια καίγονταν και οι πανοπλίες των πολεμιστών αντανακλούσαν τη λάμψη από τις πύρινες γλώσσες.

Ένας από τους διοικητές των Γιαμάνα πέρασε το οδόφραγμα της οικογένειάς του και προχώρησε προς τα μπρος. Χωρίς να μιλήσει, ύψωσε το σπαθί του. Οι πολεμιστές του είχαν παραλύσει από την εξάντληση, αλλά έβγαλαν μια βροντερή πολεμική κραυγή και σκαρφάλωσαν στην κορυφή του οδοφράγματος για να επιτεθούν στους Χοσοκάβα. Στη συνέχεια ξεχύθηκαν στους δρόμους του Κυότο και περικύκλωσαν τα μέρη που είχαν καταληφθεί από τους Χοσοκάβα.

Οι πολεμιστές μάχονταν σώμα με σώμα, κρατώντας λόγχες, ναγκινάτα και σπαθιά. Η συμπλοκή κράτησε δύο ώρες και είχε το ίδιο αποτέλεσμα που είχε βδομάδες τώρα: ισοπαλία. Όταν και οι δύο πλευρές αποτραβήχτηκαν εξουθενωμένες στα οδοφράγματά τους, άφησαν πίσω τους σωρούς από νεκρούς και τραυματίες.

Ο Πόλεμος Ονίν δεν ήταν ούτε ενός χρόνου, αλλά είχε ήδη κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες σαμουράι το μεγαλύτερο μέρος του βόρειου Κυότο είχε μετατραπεί σε ερείπια και στάχτες. Και οι δύο πλευρές ήθελαν ειρήνη. Όλοι ήξεραν ότι ο πόλεμος θα κατάστρεφε την πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, όπως επίσης θα κατάστρεφε και τις φατρίες που τον προκάλεσαν.

Το χειρότερο όμως δεν είχε φτάσει ακόμα. Ο πόλεμος θα κρατούσε χρόνια και ολόκληρες οικογένειες σαμουράι θα εξολοθρεύονταν. Οι χωρικοί θα εξεγείρονταν εναντίον των σαμουράι, και ο πόλεμος θα ωθούσε την Ιαπωνία στην ξακουστή εποχή των 110 χρόνων, γνωστή με το όνομα Σενγκόκου Τζιντάι (Ο Αιώνας του Κράτους του Πολέμου). Θα ήταν μια εποχή συνεχών συγκρούσεων, διαστάσεων τόσο τρομερών όσο δεν γνώρισε ποτέ πριν η Ιαπωνία.

 

Το ιστορικό

Ο Πόλεμος Ονίν πήρε το όνομα αυτό επειδή άρχισε κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου (1467) μιάς περιόδου γνωστής ως "Ονίν". Οι αιτίες του πολέμου ήσαν μπερδεμένες. Ουσιαστικά άρχισε επειδή δύο πολύ ισχυροί οίκοι σαμουράι εκείνης της εποχής, οι Γιαμάνα και οι Χοσοκάβα, ήθελαν - ο καθένας για τον εαυτό του - να κυριαρχήσουν στην Ιαπωνία.

Στην αρχή του πολέμου, αρχηγός των Γιαμάνα ήταν ο Μοτσιτόγιο. Ήταν σπουδαίος σαμουράι και ηγέτης πολλών αντρών. Είχε επίσης φιλόδοξα σχέδια αρχηγίας για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Περίπου 20 χρόνια πριν αρχίσει ο πόλεμος, ο Μοτσιτόγιο είχε ακολουθήσει την ιεροσύνη. Αυτό, και το γεγονός ότι κοκκίνιζε ολόκληρος όταν θύμωνε - πράγμα που συνέβαινε συχνά - του έδωσαν το παρατσούκλι "Ο Κόκκινος Καλόγερος". Αρχηγός της οικογένειας των Χοσοκάβα ήταν ένας σαμουράι ο οποίος τύχαινε να είναι γαμπρός του Κόκκινου Καλόγερου. Το όνομά του ήταν Κατσουμότο. Ήταν γνωστός σαν πολύ πράος, συνετός και λογικός στρατηγός.

Για πολλά χρόνια πριν από τον πόλεμο Ονίν, οι δύο οικογένειες παρέμβαιναν στις υποθέσεις άλλων οίκων σαμουράι. Εμπλέκονταν σε διάφορες φιλονικίες, όπως π.χ, ποιός θα αναλάμβανε την αρχηγία άλλων οικογενειών όταν πέθαινε ένας γέρος αρχηγός. Στόχος κάθε οικογένειας ήταν να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερους πολιτικούς συμμάχους για την ημέρα που και οι δύο γνώριζαν ότι θα συγκρούονταν.

Η μέρα αυτή έφτασε τελικά το 1467. Η σύγκρουση άρχισε με το δικαίωμα διαδοχής του σογκούν. Καμιά από τις δύο πλευρές δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο πόλεμος αυτός θα ήταν ο πιο πολυέξοδος και καταστροφικός στην ιστορία των σαμουράι.

 

Ο Πόλεμος Αρχίζει

Πριν από το 1467, ο σογκούν Γιοσιμάσα, αποφάσισε πως είχε κουραστεί από τις υποχρεώσεις του. Ήθελε να αφιερώσει τα τελευταία χρόνια του γράφοντας ποίηση και όχι μαζεύοντας φόρους. Γι’ αυτό ακριβώς και παραιτήθηκε. Στη θέση του έβαλε τον αδελφό του, που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε μοναστήρι.

Δυστυχώς όμως, η γυναίκα του Γιοσιμάσα σύντομα γέννησε ένα αγόρι και δήλωσε ότι το μωρό της είχε δικαίωμα να γίνει ο επόμενος σογκούν.

Αμέσως οι Γιαμάνα υποσχέθηκαν την υποστήριξή τους στα δικαιώματα του μωρού, ενώ οι Χοσοκάβα υποστήριξαν τον αδελφό του Γιοσιμάσα. Μετά απ' αυτό ήταν φανερό ότι θα γινόταν πόλεμος για να αποφασισθεί ποιός θα ήταν ο αρχηγός. Και οι δύο οικογένειες συνειδητοποίησαν ότι είχε φτάσει η στιγμή της αλήθειας. Έστειλαν αγγελιοφόρους για να συγκεντρώσουν όλους τους σαμουράι και τους συμμάχους τους. Οι Γιαμάνα συγκέντρωσαν 80.000 πολεμιστές και οι Χοσοκάβα 85.000. Οι δύο στρατοί μαζεύτηκαν στο Κυότο, όπου οι οικογένειες Γιαμάνα και Χοσοκάβα είχαν τα αρχηγεία τους.

Εκείνη την περίοδο της Γιαπωνέζικης ιστορίας, το Κυότο ήταν το αληθινό στολίδι της αυτοκρατορίας. Ήταν μια μεγάλη, πανέμορφη πόλη με παλάτια, μοναστήρια, πάρκα, τεμένη, αγάλματα, σπίτια και κήπους. Ο Σογκούν Γιοσιμάσα άρχισε να πανικοβάλλεται. Οραματιζόταν την όμορφη πρωτεύουσα του σαν αιματηρό πεδίο μάχης. Ανακοίνωσε λοιπόν μια προειδοποίηση: η οικογένεια που θα έδινε το πρώτο χτύπημα θα ανακηρυσσόταν επαναστάτρια και θα έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες.

Η απειλή αυτή έκανε τους αρχηγούς των σαμουράι να βάλουν φρένο στις ενέργειές τους. Δεν ήταν μια επιπόλαιη προειδοποίηση. Το να ανακηρυχτεί κάποια οικογένεια επαναστάτρια σήμαινε ότι όλες οι άλλες οικογένειες θα απόσυραν την υποστήριξή τους και πως οι ιδιοκτησίες της επαναστάτριας ήσαν ανοιχτές σε επιθέσεις από οποιαδήποτε οικογένεια σαμουράι αποφάσιζε να κάνει κάτι τέτοιο. Οι δύο αντίπαλες οικογένειες αποφάσισαν να περιμένουν. Οι σαμουράι συνέχισαν να συγκεντρώνονται έξω από τα επιβλητικά μέγαρα του Κυότο και οι κάτοικοι της πόλης προσπάθησαν να συνεχίσουν τις καθημερινές τους ασχολίες, όλοι όμως ήξεραν ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος. Στις αρχές Φεβρουαρίου του 1467, οι Χοσοκάβα πληροφορήθηκαν ότι ένας σύμμαχος των Γιαμάνα επρόκειτο να φτάσει στην πόλη με στρατό 20.000 αντρών. Αμέσως, επισπεύσανε και οι ίδιοι τις προετοιμασίες τους.

Στο τέλος του Φεβρουαρίου, το μέγαρο ενός στρατηγού των Χοσοκάβα κατά μυστηριώδη τρόπο τυλίχτηκε στις φλόγες. Οι Χοσοκάβα παρόλα αυτά δεν έκαναν αντίποινα παρά μόνο τον Απρίλη, όταν μια ομάδα από τους σαμουράι τους επιτέθηκε σε μια μικρή ομάδα των Γιαμάνα που έφερνε ρύζι στην πόλη. Η επίθεση αυτή ήταν και το τελικό σινιάλο.

Οι κάτοικοι του Κυότο άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη. Τα νεαρότερα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας μετακόμισαν νότια για ασφάλεια. Οι φρουροί στο παλάτι διπλασιάστηκαν, Στο μέγαρο των Χοσοκάβα, όλες οι συρταρωτές πόρτες και τα παραβάν αντικαταστάθηκαν από βαριά δρύινα παραπετάσματα και στους τεράστιους κήπους κατασκήνωσαν σαμουράι.

Η σύγκρουση άρχισε στα σοβαρά τον Μάιο. Οι Χοσοκάβα κατάφεραν το πρώτο μεγάλο χτύπημα, κάνοντας επίθεση στο μέγαρο ενός στρατηγού των Γιαμάνα. Δεν ήταν μια καλή ή προσεχτικά σχεδιασμένη μάχη. Οι σαμουράι μάχονταν ο ένας δίπλα στον άλλο με σπαθιά και δόρατα. Δεν υπήρχε χώρος στους δρόμους για ελιγμούς. Οι αντίπαλες ομάδες απλώς έπεφταν άτσαλα η μια πάνω στην άλλη. Οι σαμουράι που βρίσκονταν στις πρώτες γραμμές έπρεπε να σκοτώσουν γρήγορα τον εχθρό, διαφορετικά θα σκοτώνονταν οι ίδιοι. Οι μαχητές δεν έδειξαν έλεος ούτε ζητήθηκε άλλωστε. Όλες οι περιοχές γύρω από τα όμορφα σπίτια σύντομα γέμισαν με αίμα, ανθρώπινα μέλη, πανοπλίες, όπλα και κουφάρια. Η σύγκρουση κράτησε πολλές μέρες. Πρωτού τελειώσει είχε συμπεριλάβει έναν ολόκληρο τομέα της πόλης, και ολόκληρο το τετράγωνο γύρω από το μέγαρο είχε μετατραπεί σε καρβουνιασμένα ερείπια.

Τον επόμενο μήνα παρόμοιες επιδρομές, εξορμήσεις, αψιμαχίες και συγκρούσεις συντάραζαν την πόλη από άκρη σ' άκρη. Πολλά σημεία του Κυότο καταβροχθίσθηκαν από τη φωτιά. Η λεηλασία έγινε τρόπος ζωής. Οι σαμουράι όμως συνέχισαν να πολεμούν, καταστρέφοντας αργά αργά την κάποτε όμορφη πρωτεύουσα της Ιαπωνίας.

Τις πρώτες μέρες του Ιουλίου, η πόλη είχε αρχίσει να μοιάζει με βομβαρδισμένη απαγορευμένη ζώνη. Στο βόρειο μέρος του Κυότο δεν υπήρχε τίποτε εκτός από ερείπια και αποκαΐδια. Στους δρόμους είχαν υψωθεί οδοφράγματα και στο έδαφος είχαν σκαφτεί χαρακώματα.

Αν και δεν είχε τελειώσει ο πόλεμος, οι Γιαμάνα βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση. Είχαν κατορθώσει να παγιδεύσουν τους Χοσοκάβα σε μια μικρότερη περιοχή του Κυότο, όπου είχαν πρόβλημα με την άμυνά τους και την προμήθεια αγαθών. Το μόνο πλεονέκτημα που είχαν οι Χοσοκάβα ήταν ότι συζητούσαν με τον σογκούν την ανακήρυξη των Γιαμάνα σαν επαναστατών, αν και ήσαν οι ίδιοι που είχαν κάνει την πρώτη επίθεση.

Τον Σεπτέμβρη, 20.000 σαμουράι ενώθηκαν με τον Κόκκινο Καλόγερο και την οικογένειά του των Γιαμάνα. Οι Γιαμάνα πύκνωσαν τις επιθέσεις τους σε μια προσπάθεια να αποκλείσουν ολοκληρωτικά τους Χοσοκάβα.

Στο τέλος του Οκτώβρη οι Γιαμάνα επιτέθηκαν σε ένα σπουδαίο μοναστήρι Ζεν το οποίο ήταν σημαντικό μέρος της άμυνας των Χοσοκάβα. Το τεράστιο κτίριο πήρε φωτιά, αλλά οι σαμουράι πολέμησαν μέσα στις φλόγες. Όταν έπεσε το σκοτάδι, οι δύο πλευρές αποσύρθηκαν εξαντλημένες στα στρατόπεδά τους.

Η μάχη αυτή ήταν μια από τις πιο τρομερές. Όλοι οι δρόμοι γύρω απ' αυτή την περιοχή γέμισαν με κατακρεουργημένα ανθρώπινα σώματα. Οι Γιαμάνα γέμισαν 8 κάρα με τα κεφάλια των εχθρών τους. Υπήρχαν πολλά ακόμα, αλλά οι περισσότεροι από τους σαμουράι ήσαν τόσο κουρασμένοι που προτίμησαν να τα εκσφενδονίσουν σε κοντινά χαντάκια, παρά να τα μαζέψουν για την παραδοσιακή γιορτή.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών του 1468, η ένταση του πολέμου άρχισε να μειώνεται. Και οι δύο πλευρές άρχισαν να "τσακίζουν" εξαιτίας των τακτικών φθοράς της μάχης. Οι Χοσοκάβα είχαν κερδίσει μερικές νίκες σε αντεπιθέσεις, αλλά μέχρι τον Απρίλιο ο πόλεμος είχε περιοριστεί στα οδοφράγματα.

Και οι δύο πλευρές ξόδευαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους, αγριοκοιτάζοντας η μια την άλλη πάνω από τα οδοφράγματα που είχαν υψωθεί εκεί όπου άλλοτε δέσποζαν πάρκα και κήποι. Για να ξεφύγουν από την ανία, περιστασιακά έκαναν επιθέσεις και πετούσαν φωτιά με καταπέλτες ο ένας στον άλλο.

Οι σαμουράι στα οδοφράγματα άρχισαν να περνούν την ώρα τους συνθέτοντας ποιήματα και παίζοντας κινέζικα θεατρικά έργα.

 

Ο Πόλεμος Παρατείνεται

Ο πόλεμος ατόνησε καθώς οι μήνες γίνονταν χρόνια. Οι Γιαμάνα και οι Χοσοκάβα αποφάσισαν ότι είχαν φτάσει στο απροχώρητο, αλλά ο πόλεμος είχε πάρει τη δική του ζωή και τους είχε παρασύρει μέσα σ’ αυτήν. Οι συγκρούσεις είχαν απλωθεί στις περισσότερες από τις επαρχίες της Ιαπωνίας. Οι σύμμαχοι των δύο οικογενειών πολεμούσαν μεταξύ τους με ζήλο. Οι οικογένειες των σαμουράι σε όλη την Ιαπωνία πίστευαν ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να τακτοποιήσουν παλιές έχθρες και αντιζηλίες και άρπαζαν όποιο κομμάτι γης και περιουσίας μπορούσαν.

Σε μερικά σημεία της χώρας, κανείς δεν ήξερε ποιός πολεμάει ποιόν, ή για ποιό λόγο. Ήταν αδύνατον να λειτουργήσει οποιαδήποτε μορφή ανακωχής.

Ο Κόκκινος Καλόγερος απαλλάχτηκε από τις έννοιες που τον βασάνιζαν, όταν πέθανε, το 1473. Ένα μήνα αργότερα ο Κατσουμότο Χοσοκάβα τον ακολούθησε στον τάφο.

Κατ' απίστευτο τρόπο, ο πόλεμος συνεχίστηκε για άλλα τέσσερα χρόνια πρωτού ο καινούργιος αρχηγός των Γιαμάνα, Μασαχίρο Ούτσι, αποφασίσει πως η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Το Δεκέμβριο του 1477, εννέα χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι δυνάμεις των Γιαμάνα έκαψαν τις θέσεις τους κατά τη διάρκεια της νύχτας και εγκατέλειψαν το Κυότο.

Όταν έφυγαν οι σαμουράι, κατέφτασαν οι συμμορίες. Ομάδες από ταραχοποιούς, οι πιο πολλοί από τους οποίους ήσαν χωρικοί στρατιώτες, κατέλαβαν τις θέσεις που είχαν αφήσει οι σαμουράι και συνέχισαν τη μάχη, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα λάφυρα.

Αυτοί οι καινούργιοι μαχητές μετατόπισαν τη μάχη σε σημεία του Κυότο που είχαν μείνει ανέγγιχτα. Μοναστήρια καταπατήθηκαν. Καταστήματα λεηλατήθηκαν. Σπίτια κάηκαν. Οι εισβολείς έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στα ποτοποιεία που έφτιαχναν σάκε.

Όλα αυτά τα χρόνια ο σογκούν ήταν ανίκανος να εξασφαλίσει την ειρήνη. Ο Γιοσιμάσα δεν εγκατέλειψε ποτέ το γραφείο του σαν σογκούν, αλλά δεν κατάφερε αν και το προσπάθησε να βάλει ένα τέλος στον πόλεμο.

 

Οι Συνέπειες

Από το Κυότο, ο πόλεμος απλώθηκε ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες επαρχίες της Ιαπωνίας. Μέσα σε μια περίοδο μερικών μόλις ετών, όλοι οι σαμουράι και ακόμα περισσότεροι χωρικοί παρασύρθηκαν στον πόλεμο, καθώς η μια οικογένεια μετά την άλλη έπαιρνε μέρος στις συγκρούσεις. Η πολιτική σκηνή της Ιαπωνίας άλλαζε συνεχώς. Οι οικογένειες των σαμουράι που αρχικά δεν ήθελαν να εμπλακούν στον πόλεμο, σύντομα διαπίστωσαν ότι έπρεπε να πολεμήσουν αν ήθελαν να επιβιώσουν.

Ο πόλεμος δεν άφησε πίσω του μόνο ερειπωμένες πόλεις και χωριά και εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, αλλά δημιούργησε μια κατάσταση συνεχών αψιμαχιών που διάρκεσαν περισσότερα από 100 χρόνια. Η σύγκρουση ήταν τόσο μεγάλη και τρομακτική, που ξέφυγε από τον έλεγχο και τρομοκράτησε ακόμα και τους σαμουράι. Ο πόλεμος τελικά έληξε το 1600 όταν ο καινούργιος σογκούν, ο Τοκουγκάβα, κατατρόπωσε όλους τους αντιπάλους και έφερε την ειρήνη σε ολόκληρη τη χώρα.

 


karate.gr - για όσους ξέρουν να διαβάζουν!

  Αρχική      Επικαιρότητα      ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΡΑΤΕ .